به جایی رسیدم که دیگه خیلی چیزا واسم مهم نیست

جایی که وقتی یکی دلمو میشکنه...مثل آب خوردن میذارمش کنار

جایی که با دیدن بی معرفتی ها فقطـــــــــــ....میگم به درک

بی احساس نبودم..ولی یه کسایی یه سری باورهامو از بین بردن

همونایی که گفتن:...تو واسه این دنیا زیادی خوبی

""هــــــــــــــــه""

آبی پشت سر کسی نمیریزم که برگرده 

هر کی رفت به سلامت

بی زحمت درم ببنده...

...

این روزها احساس می کنم 

وقتی می نویــــــــسم خدا چشمهایش را می گیرد

و وقتی میخوانم گوشهایش را

صادقانه بگویم

فکر می کنم خدا هم از سادگی من و حرفهای تکراری ام

خسته شده....

با خیلیا میتونستیم باشیم ولی خودمون نخواستیم

ولی گفتن نخواستت

گفتیم درسته....

خودشون بهمون پیشنهاد دادن

قبول نکردیم

گفتن لیاقتمون رو نداشت

هیچی نگفتیم...

خیلی کارها رو میتونستیم بکنیم و نکردیم

گفتن بلد نبودی

گفتیم درسته...

خریت هایی بود که می شد انجام داد

گفتن عرضه نداشتی...

کسی تو زندگیمون نبود

گفتن این چهار تا چهار تا داره

سکـــــــوت کردیم...

دختر و پسر بهمون تیکه انداختن

جوابشونو ندادیم

گفتن این امله...

جلوی کسی دولا راست نشدیم که بعد پشت سرش بد بگیم

گفتن بد اخلاقه....

حرفاشون نیش داشت اندازه مار افعی

گفتن شـــــــــوخی می کنیم...

و این جریان همچنان تو زندگی ادامه داره 

بازم عیبی نداره آدم از خودی ضربه بخوره شیرین تره

بزنین زخماتونو...