حالم دست خودم نیست

بی اختیار شده ام از این دلهره های بی موقع

برایم کمی آب بریز...

انگار چیزی در گلویم گیر کرده... بغضی کهنه است شاید

ضربه ای به پشتم بزن...دیگر نفسی نمانده

دیر بجنبی رفته ام...

این دنیا پر از صدای پای مردمی است

که همچنان که تو را می بوسند

طناب دار تو را می بافند

مردمانی که صادقانه دروغ می گویند

و عاشقانه خیانت می کنند

فروغ فرخ زاد...