می نویسم.می نویسم از تو و برای تو که کاخ ارزوهایم را ویران کردی.

می نویسم برای تو و امثال تو که غرورشان اسلحه ای است برای تخریب دل ها سلاحی

 برای شکستن قامت عشق.

می نویسم برای انان که دوست داشته می شوند و لیکن لیاقت این حس مقدس را ندارند.

گناه من این است که زیر پاهای سنگین و اهنینت فرشی از عشق و محبت پهن کردم

غافل از این که سنگینی قدم های تو عشق مرا امید و ارزوهای مرا اشک های مرا خواهش و التماس

مرا و غرور مرا زیر پا له می کند.

ای کاش معنی نفرت را می فهمیدم.ای کاش می دانستم که غرور چیست و ای کاش هرگز دوستت

نداشتم.ای کاش تمام ای کاش ها را خط می زدم و تنها برای یک بار با حقیقت قلب خویش سخن

می گفتم.

و ای کاش می توانستم غرور یاغی قلب کوچکت را بشکنم

باز از غرورت نوشتم و قلبم به جای قلم شکست