یه وقتایی که به گذشته فکر می کنم دلم می گیره

قلبم تیر میکشه;از اینکه ما چی بودیم و چی شدیم.

قدیما خیلی چیزا حرمت داشت...!

اون موقع ها معیار اصلی تو رفاقت >معرفت< بود نه منفعت

اون موقع ها رفیق یکی از مقدس ترین کلمات بود.هر کسی رو رفیق صدا نمی زدیم

اونی که اسمش رفیق می شد از داداش بهمون نزدیک تر می شد.اگه با دنیا طرف می شدیم 

می دونستیم یه رفیق مثل کوه پشتمونه.

اون موقع ها دخترای محله ناموسمون بودن.اگه یکی چپ بهشون نگاه می کرد با یه محل طرف بود

اون موقع حرف پدر و مادر حرمت داشت.حتی پامونو جلوشون دراز نمی کردیم و ...!

اون موقع ها اگه با یه دختر دوست می شدیم اگه یکی از بچه محلا ندونسته بهش متلک مینداخت

وقتی می فهمید با کسی دوسته دیگه تکرار نمی کرد.

نه مثل الان که منتظر نشستن ببینن با کی میپری با همون لاس بزنن

اون موقع ها مردی و مردونگی فقط وسط پاهامون نبود

تو مراممون بود.تو معرفتمون بود

اون موقع ها دوستی ها ساعتی نبود عشقها کیلویی نبود.دوستت دارم ها قلابی نبودقلب ها سنگی نبود

اون موقع ها گفتن دوستت دارم سند بود.انگار اسمت رفته تو شناسنامه طرف...!

نه مثل الان که به باد هوا میفروشنت.

اون موقع ها خیلی چیزا بود که الان نیست

دلم واسه اون روزا تنگ شده

دلم واسه دهه هفتادی ها و هشتادی ها و نسل های بعدمون میسوزهماها که اون روزا رو دیدیم این شدیم

وای به حال اونا که خیلیاشون نشنیدن...!

یه کلام ...دلم واسه آدم دیدن تنگ شده