تنهايي هاي من پاياني ندارد

همان روز حادثه بر بوم دل تنهايي را نقش زدم

تنهايي را مي ستايم

تنهايي را مي بويم

تنهايي را در کنج دل نهاده ام

و از تنهاييهاي دل مي نگارم تــــا...

هی فلانی!
دیگر هوای برگرداندنت را ندارم…
 هرجا که دلت میخواهد برو…

 فقط آرزو میکنم
 وقتی دوباره هوای من به سرت زد، آنقدر آسمان دلت بگیرد که با هزار شب گریه چشمانت، باز هم آرام نگیری…
 و اما من…
 بر نمیگردم که هیچ!
 عطر تنم را هم از کوچه های پشت سرم جمع میکنم،
 که نتوانی لم دهی روی مبل های راحتی،با خاطراتم قدم بزنی!

کاش عاشقت نبودم  ، که اینگونه بسوزم به پایت ، که

اینگونه بمانم در حسرت دیدارت

کاش عاشقت نبودم که عذاب بکشم ، تمام دردهای دنیا را

بر دوش بکشم . . .

که شبهایم  را با چشمان خیس سحر کنم ، روزهایم را با

دلتنگی و انتظار به سر کنم

کاش عاشقت نبودم که اینگونه دلم سوخته نباشد ، در

هوای سرد عشقت افسرده نباشد

کاش عاشقت نبودم که اینک تنها باشم ، تو نباشی و من

پریشان باشم ، تو نباشی و من دیوانه و سرگردان باشم . . .

کاش عاشقت نبودم که اینک لحظه هایم بیهوده بگذرد ،

فصلهایم بی رنگ بگذرند ، تا حتی دلم به خزان نیز خوش

نباشد . . .

تقصیر خودم بود که هوای عاشقی به سرم زد ، تا خواستم

فرار کنم ، عشق تیر خلاصش را به بال و پرم زد ، تا

خواستم دلم را پشیمان کنم ، دلم ، دل به دریا زد . . .

دل به دریا زد و بدجور غرق شد ، همه امیدهایم زیر آب

محو شد . . .

کاش عاشقت نبودم که اینک از دست تو ناله کنم ، شب و

روز دلم را سرزنش کنم  . . .

قلبم میلرزد ، تمام وجودم تمنای آغوشی را میکند که

آن آغوش رویاییست که گاهی فکر میکنم رسیدن به آن

محال است

چشمانم دیگر از اشک ریختن سویی ندارند ، چشمانی که

تمام لحظه ها انتظار این را میکشند که به دیدار

چشمان تو بیایند

کاش عاشق دل بی وفایت نبودم ، بی نیاز بودم ، مثل

خودت بیخیال بودم ، کاش مهم نبود برایم بودنت ، دیگر

احساس نیاز نمیکردم در تمام لحظه های نبودنت !

دراز می کشم
روبروی آسمان
با سرانگشت خیالم می کشم
ستاره ای نیمه جان...

نشسته بر بالینش 
آدمکی تنها...
دعا بر لب
در حسرت آمین ها...

آدمک غمگین 
چقدر شبیه من
ستاره ای ندارد
میان هفت آسمان...

دریای نگاهت آرام بود
جذب موج های مهربانیت شدم...

نمی دانستم 
در پس آنهمه آرامش
طوفانی نهفته
خشمگین

چنان در هم کوبید 
احساسم را
غرق شدم...

خسته 
شکسته
غمگین

ببین چطور 
بازیچه ی جزر و مد احساست شدم...

بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی

دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی

گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن

خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری

خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری

خیلی هادلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی. . .

می شود باران ببارد؟

همین امشب!

قول می دهم فقط

قطره های پاکش را بغل کنم!
و بی هیچ اشکی
دستهایش را بگیرم
قول می دهم
فقط بویش را حس کنم!
اصلا اگر ببارد
فقط از پشت پنجره نگاهش می کنم
قول می دهم برایش شعر نگویم
فقط... می شود؟
امشب.... ؟

خدایا

دلم به اندازه تمام روزهای بارانی تنگ است