این روزها دچار سر گیجه ام...تلخ تر از تلخ

زود می رنجم

انگار گم شده ام! حتی گاهی میترسم

شاید لحظه ی کوچ من نزدیک شده

کاش می دانستم این سرنوشت را چه کسی برایم بافته

آن وقت به او می گفتم یقه ی آن را تنگ بافته ای

بغض هایم را نمی توانم فرو ببرم

من یک عذر خواهی به خودم بدهکارم

برای اینکه احساساتی بودم

برای اینکه یک رو بودم

برای اینکه غرورم را شکستم

برای اینکه انسان بودم

"خودم"

منو ببخش...

می ترسم از اینکه

روزی

یک جایی

من و تو

خیلی دور از هم

شب و روز در اغوش یک غریبه

بی قرار هم باشیم...

و بعد از هر بار هم اغوشی

به یاد ...

اغوش هم بیصدا گریه کنیم

مگر خودت نگفتی خداحافظ؟

پس چرا وقتی گفتم "به سلامت"نگاهت تلخ شد؟

برو به سلامت

دیگر هم سراغم را نگیر!

خسته تر از آنم که بر سر راهت بنشینم

و دلیل رفتنت را جویا شوم...