دلم را تهدید کردم

که اگر

یک بار دیــــــــــــــگر بهانه ات را بگیرد

میدهم دوباره

بســـــــــــــــــــوزانیش

مــــــــــــــــرد نیستی

اما مردانه بنگر

جلوه ی نامردیت را ...

این روزها دچار سر گیجه ام...تلخ تر از تلخ

زود می رنجم

انگار گم شده ام! حتی گاهی میترسم

شاید لحظه ی کوچ من نزدیک شده

کاش می دانستم این سرنوشت را چه کسی برایم بافته

آن وقت به او می گفتم یقه ی آن را تنگ بافته ای

بغض هایم را نمی توانم فرو ببرم

من یک عذر خواهی به خودم بدهکارم

برای اینکه احساساتی بودم

برای اینکه یک رو بودم

برای اینکه غرورم را شکستم

برای اینکه انسان بودم

"خودم"

منو ببخش...

خدايا

 فقط همينو بهت ميگم خيلي تنهام

 خدايا تنهاي تنها

خدايا از همه چيزو همه كس خسته شدم

خدايا ديگه آرزو ندارم ديگه دعا نمي كنم چون فكر نمي كنم كه هيچ وقت

 آرزوهاي من براورده بشه

 چون واقعا فراموش شدم فكر مي كنم تو اين دنيا زيادي هستم جاي انسان هایی

   كه خوشبخت هستن هم گرفته ام ديگه نياز به دعاي كسي ندارم فقط

آرزوی مرگ دارم

خسته شدم از هرچی دوست داشتن دروغی

خسته شدم از هرچی احساس دروغی

خسته شدم از هرچی نامرد و بی معرفته

خسته شدم از هرچی عشق بی احساس

خسته شدم از هرچی رفیق نارفیقه

خسته شدم از هرچی همدم تنهایی که تو تنهایی ها پیشم نبودن

خسته شدم از بس دروغ شنیدم و سکوت کردم

خسته شدم از بس قلبمو شکستن

خسته شدم .......

چقدر سخته دست سردت رو تو دست یکی دیگه بزاری.

که بهش هیچ حسی نداری...

تا فقط به یار بی معرفتت ثابت کنی...

که منم میتونم

ادمهای ساده...ساده عاشق می شوند...ساده صبوری می کنند...ساده عشق می ورزند...

ساده می مانند...

اما سخت دل میکنند

انوقت که دل میکنند جان می دهند ...سخت می شکنند

سخت فراموش می کنند.

من عاشقانه هایم را

روی همین دیوار مجازی می نویسم!

از لج تو...

از لج خودم...

که حاضر نبودیم یک بار 

اینها را واقعی به هم بگوییم...

گاهی هیچکس نیست تا باهاش درد و دل کنیم....

دلت میخواد با یکی حرف بزنی....درد و دل کنی

اونوقت یه چیزی ته دلت بهت میگه:

با اونی که اون بالاست حرف بزن

نا خود آگاه رو میکنی سمت آسمون

میگی خدایا.....

من آن بازیچه ای هستم

که میرقصم به هر سازت

تو میخندی به کبر آخر به این چشمان گریانم

خدایی ناخدایی

هر چه هستی غافلی یارب

که من آن کشتی بشکسته ای در کام طوفانم

توءی قادر توئی مطلق

نسوزان خشک و تر با هم

که من فریاد نسلی

عاصی و قومی 

پریشانم

زندگی

"زندگی" به من اموخت...

ادمها نه "دروغ " می گویند

نه زیر "حرفشان"می زنند.

اگر "چیزی"می گویند...

صرفا احساسشان در همان لحظه است

نباید رویش حساب کرد...

به قول یه دوست 

یک پایان تلخ بهتر از یک تلخی بی پایان

تلخی بی پایان شده زندگی منو 

پایان تلخ شده مرگ من 

من انقدر سختی دیدم که خندیدن یادم رفته 

حالا اگه یه پایان تلخ واسه خودم بزارم چی میشه 

فکر نکنم  به هیچ جای دنیا بر بخوره 

خسته شدم از بغض و اشک و تحمل وخفه کردن صدام 

دلم پرواز میخواد 

دوست دارم از فکرش در بیام اما 

با دیدن  پشت سرم نمی تونم 

آخر راهم خیلی نزدیکه دیگه حتی لبخند هم یادم رفته 

من یه آدم تنها تو این تنهایی لعنتی جز تو خدایی که

نگام می کنی کسی رو ندارم پشتم باشه 

اینکه انقدر دلمو میشکنی رو نمی فهمم

مگر خودت نگفتی خداحافظ؟

پس چرا وقتی گفتم "به سلامت"نگاهت تلخ شد؟

برو به سلامت

دیگر هم سراغم را نگیر!

خسته تر از آنم که بر سر راهت بنشینم

و دلیل رفتنت را جویا شوم...