حقیـــــــــــــقت تمام رابطه ها همینه

اولش ذوق داری.. بعد با اس ام اس شروع میشه 

زنگ ها جاشو به ساعت های پر ارزشت میده

سحر تا سحر تو فکرشی

اگه یه دقیقه دیر تر جوابتو بده به ستوه میای

دیدنش آرزوته

میخوای هر جور شده خوشحالش کنی

گرفتن دستش گرمــــــــــترین آغوش دنیاست

در خیابان ها بودنش رو جار میزنی!!!

دوست داشتن جاش رو به عشق میده

عشق جاش رو به عادت و وابستگی میده

اینجاست که درد شروع میشه!!!!

دیگه فهمیده دل بستی

هر کاری میکنه تا آزارت بده

با دیر جواب دادن ...با بدرفتاری

کاری میکنه به صدا در بیای...بعد بگه دیدی ما با هم سازش نداریم!!؟

یهو میذاره و میره ...

تو بمونی و تنهاییت و عادتی که با هیچ چیز جبران نمیشه

داری لـــــــــــــه میـــشی...

اما کم کم ضد ضربت میکنه

اونوقت تنهایی رو با چشم و روحت میبینی

خستــــــــــــــــــــــه شدی

اما...

دیگه ترجیح میدی تو خلوتت هیچ ناکسی رو راه ندی

به پنجـــــــره نگاه میکنی

منتـــــــظر اون نیستی....منتـــــــــــــــــظر بارونی

که زیرش تنهایی رو به رخ دنیا بکشی

گاهی با یه تلنگر حالت عوض میشه

گاهی هم با هزار ضربـــــه تغییر نمیکنی

نمیدونم برای من تلنگر بود ....یا ضربه ی هزارم که نتیجه داد

تصمیم به تغییر زندگی اولین قدم بود برای من ...

تا یه جایی خوب پیش رفتم...

از این به بعد رو نمیدونم

اما حالم بهتره

بهتر از دیروز ها و پریروزها و هفته های پیش

ولی نه بهتر از پارسال

دیگه مخاطبــی نیست که برایم خاص باشد

دیگه مخاطب هیشکی نیستم

تا براش بنویسم

شاید برای خودم بنویسم از این به بعد

خدا رو چه دیدی...

........

.....

....

...

..

.

پ ن :یه وقتایی باید رفت

اونم با پای خودت

باید جاتو تو زتدگی بعضیا خالی کنی

درسته تو شلوغیاشون متوجه نمیشن

ولی بدون یه روزی یه جایی

بدجوری یادت میفتن که خیـــــــــــــــــلی دیر شده

خیــــــــــــــــلی...

برای رفتنت اصرار نکردم

خواهش نکردم 

التمــاس نکردم

نگاه کردم به رفتنت

شاید همه ی این خواهش ها رو می شد از نگاهـــم خوند

اما...

اما حیف که حتی نگاهمم نکردی

که اگه نگاه می کردی همه رو می تونستی از نگاهم بخونی

همه ی حرف هایی که وقت رفتنت نگفتم

همه ی اون سکــــوتی که بدرقه ی راهت کردم

حتی خداحافظی هم نکردی

بــــــــــی خداحافظی

بی هیچ حرفی....خیلی غیر منتظره

بــــــــــــی هواااااااااااااااااا....

بی هوا...هواتو ازم گرفــــتی

هوایی که باهاش نفسی تازه می کردم

حالا دیگر نفسم هم تازه نیست...همه کهنه اند

حرف هایم ... نفس هایم ... حتی رفتنت هم دارد کهنه می شود

اما...

اما این درد لعنتی کهنه نمی شود

هر روز تازه تر می شود

با تو نیستم 

تو نخوان

با خودم زمزمه می کنم...

به ادامه مطلب مراجعه کنید

یه زمانی بود که 

فکر می کردم  دیگر کسی زیبا نیست...که دیگر کسی پاک نیست

که با هم بودن هایشان از سر دلتنگـــــــی نیست...و از روی نیــــاز است.

که حرف هایشان حرف نیست...قول هایشان قول نیست.

دوستت دارم هایشان بیخود است... و حافظه شان کوتاه مدت است.

عشــــــــــــــــق هایشان پـــوچ است.

و در یک لحظه ی کوتاه به فراموشی سپرده میشود.

شیطنت هایشان از روی سادگی نیست...!

اشـــک چشم هایشان واقعی نیست...!

تمساحی که اشک می ریزد قابل اعتماد نیست!!!

گرمای دستت را نمی خواهند...پاکی نگاهت را نمی خواهند...!

تفاوتت را با بقیه نمی دانند!!

.

.

.

تا ایــــــــــــنکه...تو آمدی

و کاری کردی تا به تو اعتماد کنم

و در آخر مهر تاییدی زدی بر تمام افکاری که داشتم 

و رفتی....

و من تنها به این دلخوشم که اشتباه نمی کردم....