یادش بخیر...

یه روز بهش اس ام اس فرستادم:

دلــــــــــــــــــــــم برات تنگ شده...

جواب داد:

کمــــــــــتر بهم فکر کن تا دلتنـــــگ نشی...

اون شب تا صبح گریه کردم...نه به خاطر بی علاقه بودنش نسبت به من...

برای اینکه اصلا نفهمید دلتنـــــــــــــــگی دست خودم نبود...

وگرنه به جای کمتر...هیــــــــــــــــــــچ وقت بهش فکر نمیکردم...

مــــــن...!!!

من را که می شناسی;خودمـــم

کســـــی شبیه هـــــــــیچکس

کمی که لا به لای نوشته هایم بگردی پیدایم میکنی

مهربان. مغرور.صبور.زودرنج و کمی بهانه گیر

اگر نوشته هایم را بیابی;منم

همان حـــوالی ام ....

دری هستم 

که می توانست به آسمان باز شود

اگر لولایش

به زمین چفت نبود...

غم انگیزترین جدایی اونی بود که

نه کسی گفت چرا ...؟

نه کسی فهمید چرا...

زنده ام 

نه از جانی که مانده

از استخوان های لجبازی 

که روی هم ایستاده اند.

هنـــــــــوزم 

هر جا اسمی ازش برده میشه 

بغض خفه ام میکنه

هر جا رو که نگاه میکنم 

بغض خفه ام میکنه

هر جا که دو نفرو با هم می بینم

بغض خفه ام میکنه 

هر وقت که گوشیمو نگاه میکنم

بغض خفه ام میکنه

هر وقت تلفن زنگ میخوره 

بغض خفه ام میکنه

هر وقت که اس ام اس میاد 

بغض خفه ام میکنه

هر وقت که از خواب بیدار میشم 

بغض خفه ام میکنه

هر چیزی رو که نگاه میکنم 

بغض خفه ام میکنه

هنـــــــــــوزم نمیدونم چرا

بغض خفه ام میکنه

نبودنت مثل تمام کردن سیگار است

در نیمه شبی برفی...

وقتی تمام دکه های شهر بسته اند

سلامتی اونایی که نه ادم خاصین...نه مخاطب خاصی دارن

فقط حسشون خاصه...

خیلی خاص...!